27 februari 2007

Superman Returns (2006)

Sequels en remakes. Waarom trap ik er elke keer in? Om met het kryptoniet in huis te vallen, Superman Returns is mij erg tegengevallen. Origineel is het al niet, deels is het een regelrechte kopie van Richard Donners definitieve meesterwerkje over Superman met Christopher Reeve. Al zal Bryan Singer dit vast verkopen als een eerbetoon aan die film, maar intussen zit je toch naar iets te kijken wat je al eerder en 100 x beter hebt gezien.
Kevin Spacey mag kaalbol Luthor spelen maar verbleekt bij Gene Hackman. Voeg daarbij de lengte van de film (waarom moet het zo ontzettend lang duren allemaal?), het nationalistisch toontje, de nogal zwaar aangezette christelijke symboliek van Superman als verlosser van de mensheid en een niet bijster opwindende finale en je hebt een gaapverwekkende blockbuster erbij. Qua spektakel is er één goede scène, die met het vliegtuig, maar dat is echt niet genoeg voor een superheldenfilm van 154 (!) minuten. De rest van de film zijn vermoeiende pogingen tot uitdieping van de relatie Lois Lane en Superman.
Superman Returns? Ik dacht het niet.

Trailer Superman Returns

Geen opmerkingen: