Why do I linger? Not from love of life, I've always found it awful... no, it's rather from a sense of curiosity... not wanting to miss the third act.De Britse acteur- en radiokomiek Kenneth Williams is in Nederland misschien niet zo bekend, of mensen moeten 'm kennen van de (doorgaans) platte filmkluchten uit de Carry On-reeks die in de dagboeken van Williams regelmatig de wind van voren krijgen. Zo foetert hij over Carry On Henry: 'A collection of such rubbish you're amazed it could ever have been stuck together'. De kritische donderuitvallen in combinatie met zijn extravagante publieke persoonlijkheid zorgden ervoor dat hij zowel geliefd als gevreesd werd door collega's. Williams was een entertainer pur sang, maar in de dagboeken treedt de mens achter het clownmasker te voorschijn en blijkt de komiek een nogal tragische, door onzekerheid geplaagde en met vlijmende zelfkritiek behepte man te zijn. Vooral zijn onvermogen tot intimiteit met een partner vormt vele jaren een rode draad, evenals de constante zorg voor zijn oude moeder Louie, met wie hij elk jaar op vakantie gaat om haar een plezier te doen en intussen in zijn dagboek schrijft hoe vreselijk het allemaal niet is.
- Kenneth Williams, zondag 20 maart 1988
De dagboeken vormen niet alleen één grote snedige klaagzang, want uiteraard komt er ook een eindeloze reeks verrukkelijke anekdotes langs waarin collega's figureren uit Williams' vroegere toneelcarrière, zijn filmcarrière en de destijds immens populaire radioshows Round The Horne, Beyond Our Ken en Just A Minute. Williams kan daarbij iemand met hetzelfde gemak tot op de schoenveters afbranden als liefdevol ophemelen:
Sid James looks like something which has been taking out of a pickling jar and that mirthless laugh he uses to cover the embarrassment of a laugh not received is sickening.En over Ingrid Bergman:
I remember that dinner with her at the Garden in '71. I wrote in that diary how I'd said at the end of the evening: "You're the best person I ever worked with" & she replied: "Oh my dear! There will be lots of others..." There were not.Zelf vond ik het een genot om deze dagboeken te lezen. Ze hebben heel lang mijn nachtkastje gezelschap gehouden, want dat is het mooie van dit soort dagboeken: je kunt er af en toe een weekje uit lezen en dan terugleggen.
Kenneth Williams stierf uiteindelijk op 62-jarige leeftijd nadat hij een dodelijke combinatie van tabletten en medicijnen tegen een maagzweer had ingenomen, maar al had hij erg depressieve perioden en refereert hij de laatste jaren veelvuldig aan zelfmoord, het blijft de vraag of hij nu bewust of onbewust voor de eeuwige lachvelden heeft gekozen. Zijn motto luidde toch: als het leven één grote grap is, laten we er dan maar een goede grap van maken.
Stop Messin' About: The Kenneth Williams Website
You Tube: A Tribute To Kenneth Williams
Geen opmerkingen:
Een reactie posten