De Filippijnse cinema is voor mij nog grotendeels onbekend. Onterecht, zo blijkt uit Crying Ladies van Mark Meily. Een sympathieke en hartverwarmende feelgoodmovie over drie vriendinnen die aan lager wal zijn geraakt. Zo moet Stella na een jaartje celstraf haar leven en relatie met zoontje Bong opnieuw opbouwen; Rhoda droomt nog altijd van een carrière als beroemd actrice nadat ze ooit als figurante heeft opgetreden in de film Darna and the Giants, maar nu speelt ze alleen nog een toverkol in het spookhuis op de kermis; en Choleng werkt in een weeshuis en ligt regelmatig met de man van haar beste vriendin tussen de lakens. De vriendinnen vatten nieuwe moed als ze worden ingehuurd als klaagvrouwen bij een Chinese wake en begrafenis.
Crying Ladies wordt in feite gedragen door de prachtige rol van Sharon Cuneta als Stella. En wat zo vaak lijkt te mislukken in feelgoodmovies uit Hollywood lukt Meily wel: de lichtvoetige toon (er valt heel wat te glimlachen) wordt moeiteloos vermengd met ontroerende momenten die vaak fraai en origineel in beeld worden gebracht. Vooral de wachtscène met Stella en haar zoontje, en een tijd wegtikkende klok, is magnifiek gedaan. Helaas zat er voor deze Filippijnse Oscar-inzending geen nominatie in, maar het is zeker de moeite waard om de dames ook in je thuisbioscoop te laten huilen.
Website Crying Ladies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten