Krrish

Krrish van regisseur Rakesh Roshan was dit jaar een van de grootste kaskrakers in India. Het is een vervolg op de eerste SF-film uit Bollywood, Koi Mil Gaya, en dat was een zeer charmante en genietbare bewerking van ET met een snuifje Close Encounters of the Third Kind. Ik had dan ook grote verwachtingen van Krrish, de eerste grote superheldenfilm uit Bollywood waarvoor zelfs de broertjes achter The Matrix werden geraadpleegd. Maar de film kan niet opboksen tegen de hype die rond Krrish is opgebouwd. En dat zeg ik met pijn in het hart, want ik wil het graag geweldig vinden.
Krishna (Hrithik Roshan) is de zoon van Rohit en heeft diens superkrachten geërfd. Rohit kreeg die krachten van de alien Jaddoo in Koi Mil Gaya, en daar was dat erg ontroerend omdat Rohit als volwassen man met het verstand van een kind niet kon begrijpen waarom hij zo anders was en de wereld het op hem had voorzien. In KMG vormde de overdracht van die krachten een symbolische verlichting, maar in Krrish heeft Krishna de superkrachten al vanaf zijn geboorte en is er van een mooie opbouw naar de ontdekking van het potentieel ervan niet echt sprake. Maar goed, de film begint met een snelle montage waarin we Krishna zien opgroeien tot volwassene, en dan denk je: ha, de vaart zit er lekker in! Helaas word je dan vervolgens een uurtje "getrakteerd" op de ontluikende liefdesgevoelens van Krishna voor het stadsmeisje Priya (te hysterisch gespeeld door ex-Miss World Priyanka Chopra), zodat je dat eerste uur eigenlijk versneld kan doorspoelen. Het oogt als een armzalige masalaklucht over een survivaltocht met bizarre geluidseffecten die komisch zijn bedoeld maar mij vooral irriteerden.
Zodra Krishna Priya achterna reist naar Singapore begint het boeiender te worden, dan krijgen we nog steeds komisch bedoelde tussenstukjes, maar vanaf de eerste echte reddingsactie van Krrish in een brandende circustent gaat het de betere kant op. Langzaam komt er richting in het stuurloze scenario (het grote euvel van Krrish: de uiterst omslachtige manier waarop een simpel verhaal wordt verteld) en treedt ook de superschurk aan: Dr Siddhant Arya, gespeeld door Naseeruddin Shah (onder meer bekend van het fantastische Monsoon Wedding). Arya staat op het punt zijn droom te verwerkelijken: een megacomputer die in de toekomst kan kijken. Met zo'n super-PC zal de wereld aan zijn snode voeten liggen. Krrish moet dat zien te voorkomen en dan krijgen we eindelijk waar het bij zo'n blockbuster om draait: de betere en grotere actiescènes, zoals Krrish die te voet Arya's helikopter achtervolgt door Singapore en later ook knokpartijen op z'n Hongkongs. De actie en SFX zien er prima uit, een technische doorbraak voor Bollywood, al is het vaak nog geënsceneerd op B-niveau maar dat mag de pret niet drukken en laten we niet vergeten dat een Indiase blockbuster nog altijd over een fractie van het budget kan beschikken als zijn Hollywood-equivalenten. Zo is het budget van Krrish beraamd op slechts 10,2 miljoen dollar.
Al is Krrish niet geslaagd te noemen als superheldenspektakel, ik heb mij toch erg vermaakt met het laatste gedeelte dat naast de vermakelijke actie gelukkig ook donkerder en intenser inhakt op de kijker dan alles wat eraan voorafgaat. Zo zien we dat toch liever bij superhelden, dus hopelijk zet Krrish 2 die toon voort zonder obligate puberale olijkheden. Al mogen de zang- en dansnummers er van mij in blijven. Als dat gebeurt, is Krrish 2 wellicht echt iets om over te jubelen.