Regisseur Vittorio de Sica ken ik vooral van Sciuscia (Shoeshine) en Ladri di Biciclette (Bicycle Thieves) en na de harde realiteit van schoenpoetsers en fietsendieven is het optimisme van Miracolo a Milano uit 1951 wennen.Toto wordt als baby in een moestuintje gevonden door een oude vrouw die hem opvoedt. Ze leert hem met grote verwonderde ogen naar de wereld te kijken. Na haar dood en een verblijf in een weeshuis, staat Toto dakloos en berooid op straat. Hij sluit vriendschap met een zwerver en belandt bij de sloebers aan de rand van de stad, waar hij hen met zijn geef-nooit-op-mentaliteit weet te inspireren tot de bouw van een "luxueuze" sloppenwijk. Als ze een oliebron ontdekken, ruikt magnaat Mirron geld en dreigt hij de wijk met de grond gelijk te maken, maar op dat moment krijgt Toto hulp van een wensduif die zijn overleden pleegmoeder hem vanuit de hemel aanreikt.
De boodschap "alles wat je droomt kan uitkomen" lijkt bijna haaks te staan op ander werk van De Sica, maar hij begint de film niet voor niets met 'C'era una volta'. Miracolo is een sprookje met operette-achtige inslag, zoals in de onvergetelijke scène waarin de verkleumde zwervers zich over het niemandsland haasten om de warmte van een zonnestraal op te vangen en zingend de kou uit hun botten te huppen. Je zou het ultrapositivisme van Toto kinderlijke naïviteit kunnen noemen, het laat ook weinig tot geen ruimte voor grijstinten, maar niettemin is dit weer een mooie De Sica. Er wordt namelijk erg inventief en komisch omgegaan met het tsjakka-evangelie, waaronder de scène waarin Toto met een delegatie zwervers langsgaat bij het grootkapitaalkantoor van Mirron dat zo gigantisch enorm is dat iedereen in vergelijking tot lilliputterformaat krimpt. Alle mensen zijn immers gelijk, arm of rijk. Aan moraal is in de film geen gebrek.
Naast de absurdistische fantasie verloochende De Sica toch niet zijn neorealistische wortels, want de cast bestaat grotendeels uit echte zwervers. Dat is deel van de charme van dit sprookje dat op het filmfestival van Cannes destijds de grote prijs van de jury kreeg.
Op YouTube vond ik de zonnestraalscène en die kan ik eigenlijk niemand onthouden. Kijk en geniet:
1 opmerking:
schitterende scène
Een reactie posten