Ik moet een film graag willen zien, wil ik er de R1-dvd van aanschaffen en niet wachten op de R2-release. Sinds ik de trailer een jaartje of wat geleden heb gezien, wilde ik Water, het slotdeel van Deepa Mehta's elemententrilogie, heel graag zien. Maar ja... de film is tot op heden nog altijd niet in ons regiogebied uitgebracht. Vandaag de R1-dvd binnengekregen en vanavond bekeken. Is het het wachten waard geweest? Jazeker. Water is een van de mooiste en tegelijkertijd meest dramatische films die ik dit jaar heb gezien.De film speelt zich af in het India van 1938, rond de opkomst van Gandhi, en volgt het droeve lot van een aantal weduwen in een ashram. Als weduwe in India kon je, soms tot op de dag van vandaag, huwen met de jongere broer van je man, verbrand worden met je gestorven echtgenoot of kiezen voor een ascetisch leven in een weduwenhuis. De weduwen behoren tot de kaste van de onaanraakbaren en volgens lokaal bijgeloof kan zelfs de schaduw van een weduwe je al ongeluk opleveren. Hun enige heil is het water van de heilige rivier.
In eerste instantie lijkt Water zich te richten op de achtjarige weduwe Chuiya (Sarala), maar de onmogelijke liefde die opbloeit tussen de weduwe Kalyani (Lisa Ray) en de vrijzinnige denker Narayan (John Abraham) neemt snel een centrale plaats in. Wat volgt is een dramatisch conflict tussen het hart en het traditionele geloof. Bij medeweduwe Shakuntala (Seema Biswas) leidt dit tot een conflict tussen datzelfde geloof en haar geweten.
De diepe menselijkheid van Water deed me terugdenken aan de Apu-trilogie van meesterfilmer Satyajit Ray. Te midden van de uitzichtloze situatie van de weduwen zijn er soms glimmertjes van hoop en levensvreugde, maar die zijn ook vaak aanleiding tot de pijn van vervlogen dromen, een verloren leven of onmogelijke verlangens.
Mehta besluit haar trilogie met een indrukwekkend meesterwerk. Houd een zakdoekje gereed, want de kans is groot dat er ook bij jezelf waterlanders verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten