In den vreemde...

Vreemd land, Jhumpa Lahiri (2008, J.M. Meulenhoff, 352 blz - vertaling: Ko Kooman)

Een sticker op de kaft meldt trots een citaat uit de Volkskrant: 'Het beste boek van het jaar.' Lahiri is in ieder geval een schrijfster om in de gaten te houden. Grappig genoeg kwam ik er pas bij het lezen van de flappen achter dat ze ook De naamgenoot op haar naam heeft staan, dus ik was enigszins bekend met Lahiri's werk middels The Namesake, de prachtige verfilming van dat boek.
Vreemd land handelt deels opnieuw over het gevoel van heimwee en ontheemding dat immigranten blijft achtervolgen in een nieuw land - specifiek: de tweede Indiase generatie die opgroeit in een land dat niet hun moederland is - plus het gemis van verloren of niet vervulde relaties en door het leven weggeknaagde dromen. In een collectie korte verhalen weet Lahiri die gevoelens van gemis briljant te laten doorsijpelen in schijnbaar zo eenvoudige beschrijvingen van relaties die onderhuids schuren. Niet echt een verhalenbundel om opgewekt dicht te klappen, nogal melancholisch van toon, maar een mooi boek dat tussen de regels door leest als het leven zelf. Al vond ik niet alle verhalen even boeiend, de iets langere stukken, inclusief het titelverhaal en (misschien wel) mijn favoriet 'Het gaat niemand wat aan', laten indruk achter.

Ook uitgelezen: With Nails - Richard E. Grant / The Story of Martha - Dan Abnett

Offerande in de media

S. J. Boltons debuut wordt ook in de Lage Landen goed ontvangen. Hiernaast een bespreking uit Veronica Magazine en Peter Kuijt maakte op zijn onvolprezen spanningsblog gewag van een positieve recensie in NRC Handelsblad:

In de thriller 'Offerande' van S.J. Bolton vindt verloskundige Tora Guthrie op de Shetland-eilanden in de achtertuin een lijk. Dat kun je netjes melden aan de politie. 'Maar', schrijft Viola Lindner in NRC Handelsblad, 'je kunt ook 353 bladzijden lang lekker op onderzoek uit, en enorm in de problemen raken omdat je te maken krijgt met een hoogst corrupt politieapparaat. Uiteindelijk blijk je dan de enige te zijn die het raadsel tot een goed einde weet te brengen. Fantastisch vermaak, heerlijke tijdsbesteding.'

Biblion heeft het over een "goed geschreven thrillerdebuut, heel spannend, soms lekker griezelig, met interessante medische en forensische details, een overtuigende, sympathieke hoofdpersoon, sfeervolle beschrijvingen van de Shetlands en een bovennatuurlijk tintje."

En uit de VN-thrillergids: "...een angstaanjagend horrorcomplot... Vol vaart verteld, een en al cliffhanger, en een liefdesverhaal op de koop toe."

Dutch Star Con 2008

De eerste dag van de Dutch Star Con in Berkel-Enschot zit erop. Toch weer twee leuke handtekeningen gescoord...

Laurie Goode als MUTT in Doctor Who: The Mutants (1972)

Mike Edmonds als Aughra in The Dark Crystal (1982)
gesigneerd in De wereld van het donkere kristal

De witte walvis

Moby Dick, Herman Melville (1851, Penguin Popular Classics, 536 blz)

De wereldberoemde avonturenroman van Melville. Het epos over kapitein Ahab (Achab in het Nederlands) die alle oceanen afvaart op zoek naar de witte potvis Moby Dick die hem zijn been heeft gekost. Dit boek bestaat in feite uit twee delen: de meeslepende roman die wordt verteld door Ishmael en de encyclopedische hoofdstukken met lyrische uitweidingen over de walvis en walvisvaart. Maar Moby Dick gaat ook over vriendschap (tussen atheïst Ishmael en kannibaal Queequeg), ongeloof vs bijgeloof, de ontzagwekkende natuur en uiteraard waanzin.
De encyclopedische passages zijn hier en daar wijdlopig, het is niet echt een gemakkelijk boek dat zich in een paar dagen laat lezen, maar het schitterende taalgebruik van Melville maakt dat meer dan goed. Eén passage in het boek is duidelijk niet profetisch gebleken, want Melville dacht dat de "heilige monsters" der wereldzeeën nooit het punt van uitsterven zouden bereiken door de walvisjacht. Moby Dick is daarentegen geen vrijbrief voor walvisvaart, want Melville schrijft vol ontzag en mededogen over walvissen, inclusief een ontroerende passage over de doodsstrijd van een geharpoeneerde walvis. De roman is op dat punt eerder een pleidooi voor natuurbehoud en hekelt ook de gekte van de mens die met een Ahab-tunnelvisie ten strijde trekt tegen de goddelijke natuur. Een strijd die bij Melville niet leidt tot de ondergang van de natuur maar die van de mens.
Onlangs verscheen er bij uitgeverij Athenaeum een nieuwe Nederlandse vertaling van Barber van de Pol. Haar nawoord bij de vertaling is boeiend om te lezen. Vreemd genoeg was het boek bij verschijning een flop. Nu is het een onverwoestbare klassieker.

Verse thriller

Offerande, het debuut van S.J. Bolton, is onlangs verschenen. Een thriller met mythisch randje die zich afspeelt in een besloten Shetlandse gemeenschap met een duister geheim. Het was een genoegen om te vertalen, dus hopelijk valt het tweede boek van S.J. Bolton (met als voorlopige titel Het slangenhuis) te zijner tijd op mijn deurmat. Offerande heeft inmiddels al een positieve recensie geoogst op Crimezone.

Invasion 2008: de oogst

Deel van de oogst van de Invasion-conventie en het bezoekje aan Forbidden Planet in Londen. Uitgezonderd het dvd-spel Hammer Horror: Vampire Terrortory, gepresenteerd door Ingrid Pitt, want dat heeft weinig met Doctor Who te maken. ;-)

Invasion 2008

Weer een Doctor Who-conventie voorbij. Chaotische taferelen in Barking, Londen. Zeg maar gerust pure gekte, want met 1000 fans van Tom Baker, de vierde Doctor, in de signeerrij worden gezet is waanzin. Ik ben er dan ook niet in geslaagd om een handtekening bij mijn allergrootste jeugheld te halen, maar gelukkig hebben we de foto nog:

Met Tom Baker

Ook de achtste Doctor, Paul McGann, was geland met zijn TARDIS. Laten we Paul niet vergeten, want hij blijft voor mij toch een favoriete Doctor, die het gat tussen de TV-film en de komst van de nieuwe serie van Doctor Who heeft opgevuld met alle uitstekende hoorspelen van Big Finish. En uiteraard heb ik 'm meteen de hoes van de cultklassieker Withnail & I laten signeren. Paul tekende er nog een pijltje bij, voor het geval ik 'm niet zou herkennen. :)

Met Paul McGann

Een van de allerleukste gasten was ditmaal toch Anneke Wills. Ze speelde Polly, een companion van de tweede Doctor, Patrick Troughton. Haar onlangs verschenen en bejubelde autobiografie, Self Portrait, was de hoofdreden voor haar komst naar de conventie, dus uiteraard gekocht en laten signeren. Het was in dit geval een beetje Dutchies onder elkaar, want Anneke heeft een Nederlandse moeder. Fantastisch mens. Koopt allen haar boek! ;-)

Met Anneke Wills

P.S. Voor de weinigen bij wie geen lampje gaat branden bij deze namen: klik op de link en ontdek waarom je Tom, Paul en Anneke hoort te kennen. ;-)